Review από έναν γκέιμερ που δεν έχει παίξει το System Shock (το παλιό) αλλά θυμάται τι χαμούλη ειχε κάνει.
Tl;dr: Ένα single player fps γεμάτο puzzles, επικίνδυνους εχθρούς και περιβάλλον. Σίγουρα ένα από τα δύσκολα παιχνίδια που έχουν πέσει στα χέρια μου και σίγουρα ένα από τα πιο aesthetic. Το προτείνω σε όλους τους φαν των single player games που θέλουν μια δυσκολία στο playthrough τους.
Το έπαιξα για μια ώρα και μπορώ να πω ότι δεν πολυκατάλαβα τι συμβαίνει, το οποίο είναι καλό για εμένα. Από την πρώτη στιγμή αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι τα textures, μου θύμησε ένα μείγμα μοντέρνων γραφικών σε συνδυασμό με το παλιό system shock (τις φωτογραφίες που έχω δει δηλαδή).
Η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού είναι φανταστική, στην αρχή ένιωθα έτοιμος να αντιμετωπίσω ο, τι έρθει, νόμιζα θα ετάιζα κάτι σαν Doom. Πόσο αθώος ήμουν; Προχώραγα σιγά – σιγά, εξερευνούσα τα διάφορα δωμάτια, σκότωνα τους λίγους εχθρούς που υπήρχαν και σκεφτόμουν “ωραίο το πρώτο επίπεδο για tutorial”.
Όσο πέρναγε ο χρόνος οι εχθροί πολλαπλασιάζονταν, δοκίμαζα τα διάφορα όπλα και ουσίες που έβρισκα και όλα σούπερ. Λίγα jumpscares από εδώ και από εκεί στα σκοτάδια που γύρναγα, αλλά όλα καλά.
Μην τα πολυλογώ, σε 45 λεπτά άρχισα να νιώθω φόβο και καμία εμπιστοσύνη στα πυρομαχικά μου. Κάθε δωμάτιο που γύρναγα, απεγνωσμένος να καταλάβω τι πρέπει να κάνω, ειχε πιο πολλούς εχθρούς από ότι πριν 20 λεπτά. Σταμάτησα να σκοτώνω και απλά έπαιζα κυνηγητό και κρυφτό μαζί τους στο δαιδαλώδες πρώτο επίπεδο.
Πραγματικά, πόσο αφελής ήμουν που νόμιζα ότι αυτό ήταν tutorial; Έζησα για μία ώρα, εξερεύνησα όμως όλο το πρώτο επίπεδο (από τα 7) του παιχνιδιού, μάταια βέβαια, αφού δεν κατάλαβα πως πάω στο επόμενο επίπεδο (κάπου είχα ανοίξει μια πόρτα, αλλά δεν κατάφερα να φτάσω).
Σε γενικές γραμμές το παιχνίδι κάνει πολύ καλά τη δουλειά του. Εξαιρετικό! Η μουσική που έπαιζε καθολη τη διάρκεια ήταν τόσο καλή σε αυτό που έπρεπε να με κάνει να νιώσω σε συνδυασμό με το περιβάλλον βίωσα πολλά διαφορετικά συναισθήματα.
Έχει διάφορα puzzles με πολύ ενδιαφέρον και κάποια σπαστικά, όπως πρέπει να είναι δηλαδή.
Συνάντησα 4-5 είδη εχθρών, τους μίσησα όλους. Θέλω να ξαναπαίξω μόνο και μόνο για να τους σκοτώσω ξανά. Ο καθένας έχει αδυναμίες και δυνάμεις, πρέπει να προσαρμοστείς ανάλογα.
Ο φωτισμός, ή καλύτερα οι σκιές, ήταν ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ. Δεν βρήκα κάποιο φακό, πράγμα που συνέβαλε στον τρόμο που ένιωθα προς το τέλος μου.
Το gunplay ήταν OK, θυμίζει κάπως πιο παλιού τύπου shooter, χωρίς ads αλλά τα όπλα που κράτησα ήταν αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους. Τα όπλα των εχθρών, κάτι λέιζερ, κάτι φλογοβόλα κάτι μπουνιές, πολύ όμορφα εμφανιακά και πολύ επώδυνα.
Το UI μου φάνηκε αρκετά διαδραστικό, επέλεγα μέσα από chips το τι θα φαίνεται αντί από settings που το έχουν τα περισσότερα παιχνίδια. Ίσως υπάρχει gameplay mechanic που να σε αναγκάσει να “σβήσεις” κάποια μέρη του ui, πιο μετά ή να τα αντικαταστήσεις με κάτι, πολύ ενδιαφέρον concept πάντως.
Από το performance δεν είχα κάποιο παράπονο. Όλα τα settings στο full (εκτός motion blur προφανώς) και δεν θυμάμαι κάποιο πρόβλημα.
Τέλος να πω ότι προσωπικά μου λείπουν αυτά τα single player games και ανυπομονώ να το ξαναπαίξω και να το τερματίσω στο πιο δύσκολο επίπεδο δυσκολίας.
Το παιχνίδι μπορείτε να το προμηθευτείτε για PC από το Steam. Τον κωδικό για το review, μας τον παρείχε η Enarxis.
 αλλά θυμάται τι χαμούλη ειχε κάνει.){kind=link}