Είδαμε το νέο Nosferatu, του Robert Eggers, γνωστού από τα The Lighthouse και The VVitch: A New-England Folktale.
Ταινία βασιζόμενη στην αρχική: Nosferatu, eine Symphonie des Graunes (1922) του Γερμανού F.W Murnau (Friedrich Wilhelm Plumpe αληθινό όνομα 1888-1931) και με κάποιες σκηνικές αναφορές η οποία έχει όμως μεγάλη ομοιότητα και με την ταινία: Bram Stoker’s Dracula (1992) σε σκηνοθεσία του F.F Coppola.
Η βασική διαφοροποίηση γίνεται στο ότι το αρχικό Nosferatu δεν είχε τα δικαιώματα του βιβλίου του Bram Stoker, με αποτέλεσμα ενώ το σενάριο είναι παρόμοιο, τα ονόματα των χαρακτήρων είναι διαφορετικά. Αυτό δημιούργησε ένα δικό του παρακλάδι στις ιστορίες των vampire, με τη νέα ταινία ως remake να ακολουθεί αυτά τα ονόματα. Έτσι, ο κόμης Dracula εδώ είναι κόμης Orlok, ο Abraham Van Helsing είναι ο Prof. Albin Eberhart von Franz κλπ.
Ερμηνευτικά σκηνικά φωτογραφικά και μουσικά εξαιρετική και ακόμη περισσότερο μίας και την είδαμε στο σινεμά (με το αντίστοιχο ηχητικό εξοπλισμό).
Η Lily-Rose Depp αρκετά καλή ομοιάζει αρκετά (και στην εξωτερική εμφάνιση άλλωστε) στον αντίστοιχο ρόλο που ενσάρκωσε η Winona Ryder (ίσως και ο μεγαλύτερος έρωτας του πατέρα της Johny Depp) μαζί με τον Gary Oldman το 1992…
Και ο συγκλονιστικός Bill Istvan Günther Skarsgård στον πρωταγωνιστικό ρόλο του κόμη Orlok.
Ο κορυφαίος – πολύ αγαπημένος και ιδιαίτερος Willem Dafoe μαζί με τον Simon Mc Burney πλαισιώνουν με δεύτερους και τρίτους ρόλους την ολοκλήρωση της γνωστής ιστορίας με ανατρεπτικό τέλος… Χωρίς βέβαια να περνούν αδιάφοροι ερμηνευτικά και οι Nicholas Hoult και Emma Corrin.
Ενδιαφέρον έχει το ότι ο Willem Dafoe συμμετείχε σε ταινία σχετική με το αρχικό Nosferatu, έχοντας το ρόλο του Max Schreck/Κόμη Orlok στο Shadow of the Vampire.
Η ταινία είναι σκοτεινή όσο πρέπει – ίσως και λίγο παραπάνω – με την πλοκή συνδυαστικά με τη μουσική να μη μας αφήνει ανεπηρέαστους…
Τη συστήνω ανεπιφύλακτα!
