Ολοκληρώθηκε άλλη μια μέρα του Release Athens 2024, με τους Pulp, The Smile, Ride και Tramhaus. Μια βραδιά απόλυτης ευφορίας, που πέρασε στην ιστορία!
Είναι δύσκολο να περιγράψουμε με λόγια τα όσα ζήσαμε χθες στην Πλατεία Νερού.
Η 20η Ιουνίου ήταν μια βραδιά που θα μας συνοδεύει για πάντα και -χωρίς υπερβολή – συγκαταλέγεται ήδη στη φεστιβαλική ιστορία του Release Athens και της χώρας μας.
Οι Tramhaus ανέβηκαν πρώτοι στη σκηνή, ακριβώς στις 18:15. Ο καυτός ήλιος δεν φάνηκε να πτοεί το κοινό που απόλαυσε την punk-rock ορμή των Ολλανδών, αποδεικνύοντας ότι για αρκετούς το ανερχόμενο group ήταν ο βασικός λόγος ώστε να έρθουν από νωρίς στην Πλατεία Νερού.
Οι Ride, με τον “αέρα” μιας σπουδαίας μπάντας, κινήθηκαν μεταξύ του εξαιρετικού φετινού “Interplay” και της ένδοξης ιστορίας τους. Τα “Twisterella” και “Leave them all behind” ενθουσίασαν τους, χιλιάδες πλέον, θεατές που άρχιζαν να γεμίζουν τον χώρο. Το “Vapour Trail” αποτέλεσε το highlight μιας ακόμα εξαιρετικής εμφάνισής τους σε ελληνικό έδαφος.
Λίγα λεπτά πριν τις 21:00, με τον ήλιο να δύει, ο Thom Yorke με τον Jonny Greenwood έκαναν την είσοδό τους ως The Smile, προκαλώντας… γηπεδικές αντιδράσεις από το κοινό που έβλεπε στη σκηνή τα δύο βασικά μέλη των περίφημων Radiohead, μετά από πολλά χρόνια. Μαζί με τον εκπληκτικό ντράμερ Tom Skinner και τον σαξοφωνίστα -και όχι μόνο- Robert Stillman, πρόσφεραν ένα σετ που πέρασε από δεκάδες μουσικά είδη, αποκαλύπτονας μπροστά μας μια μπάντα απόλυτα αφοσιωμένη και την ίδια στιγμή απελευθερωτική.
Η φωνή του Thom θα προκαλεί ρίγος για πάντα σε τραγούδια σαν τα “Skrting On The Surface” και “Panavision”, ενώ το groove τους ήταν ανίκητο στα καταπληκτικά “You Will Never Work In Television Again” και το ολοκαίνουργιο “Don’t Get Me Started”. Λίγο πριν το τέλος του set, το “Bending Hectic” μας απέδειξε αυτό που ήδη γνωρίζαμε, δηλαδή πόσο τυχεροί είμαστε να ζούμε στην εποχή των The Smile.
Το εντυπωσιακό σκηνικό ήταν ήδη έτοιμο, οι πλαϊνές οθόνες μας καλούσαν να “κάνουμε φασαρία”. Η επταμελής μπάντα πήρε θέση και όλοι περιμέναμε τον απόλυτο βασιλιά της χθεσινής βραδιάς. Ο Jarvis Cocker, για το επόμενο χορταστικό δίωρο έπεισε κάθε δύσπιστο (αν υπάρχει τέτοιος) πως παραμένει ένας χαρισματικός frontman. Το “Disco 2000” έρχεται πολύ νωρίς και προκαλεί, όπως ήταν αναμενόμενο, “ντελίριο”. Το υπέροχο “Something Changed” αφιερώνεται σε έναν Γιάννη και μετά τη μέση έρχεται το απίθανο σερί “F.E.E.L.I.N.G Called Love”, “Sorted for E’s & Wizz”, “This is Hardcore”, “Do You Remember The Frst Time”, “Babies” – ή αλλιώς η απάντηση στο γιατί αγαπάμε τους Pulp.
Ο Jarvis ρωτά το κοινό αν μένει κάτι άλλο να παίξουν, “τα έχουμε πει όλα” δηλώνει. Η αγαπημένη Candida Doyle ξεκινά στα πλήκτρα της το απόλυτο anthem. Το “Common People” δημιουργεί μοναδικές εικόνες ευφορίας, με τους πάντες να τραγουδούν δυνατά κάθε στίχο. Ένα highlight όχι μόνο μουσικό αλλά και εμπειρία ζωής. Οι ασταμάτητοι Pulp επέστρεψαν για ένα encore τριών τραγουδιών, με το “Razzmatazz” ακόμα ένα αποκορύφωμα μιας εμφάνισης που εκπλήρωσε απόλυτα το βασικό motto του φεστιβάλ: “making memories together”.
Δείτε φωτογραφίες από τη βραδιά
Discover more from Geekdom.gr
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
